 |
|
"Oorijzer vol vaart" culturele identiteit |
|
|
|
Culturele identiteit |
|||||||
|
Culturele identiteit werd tot voor kort voornamelijk geassocieerd met cultureel erfgoed. Culturele identiteit lijkt opgebouwd in een langdurige traditie, in de folklore van streektaal en streekgebruiken. Zulk een identiteit wordt doorgegeven op het niveau van verhalen. De tegenwoordige technologische cultuur lijkt een bedreiging te vormen voor regionale cultuur. Immers, overal waar Philips, Nike, Coca-Cola en McDonalds verschijnen, wordt de wereld hetzelfde: één groot consumentenpark. Toch moeten we enige vraagtekens zetten bij deze populaire opvatting van bedreigde culturele identiteit. Over cultuur wordt hoe langer hoe meer gedacht in materiële zin. Cultuur zit niet alleen in verhalen maar vooral ook in de artefacten waarmee we ons omringen. Techniek is zelf ook cultuur. Culturele identiteit is zo bezien niet zozeer een vaststaand historisch gegeven, maar ze wordt veeleer telkens opnieuw geconstrueerd via mobilisering van nieuwe media. Kunstenaars nemen het voortouw in de (her)schepping van eeuwenoude identiteit. Het begrip ‘culturele |
identiteit’ wordt zodoende gedynamiseerd en geactualiseerd in een creatieve botsing van oeroude beelden en nieuwe technologische expressiemogelijkheden. Het hier voorgestelde ontwerp verbindt eeuwenoude gezichtsbepalende aspecten van de Friese cultuur met de vaart van hedendaagse mobiliteit. Het voorgestelde landmark is bedoeld voor de Afsluitdijk (A7) en toont zichzelf optimaal wanneer men er met de auto op hoge snelheid langs rijdt. Dat veron- |
erstelt wel een monumentale maatvoering. Het gaat om een langgerekte vorm uitgevoerd in Cortenstaal van ongeveer 30 meter lang, 8 meter hoog en 10 meter breed, geraamde kosten 280.000,00 euro. Op het eerste gezicht ziet de vorm er uit als een golf die tegen de dijk slaat. Zij vertoont telkens een andere aanblik in het passeren. Tegelijkertijd betreft het een gigantisch |
uitvergroot motief uit de Friese klederdracht, namelijk een oorijzer. |
||||
|
|
Foto links 'Wimpie' stal met haar regionaal kostuum de harten van de Friezen. Prinses Wilhelmina als veertienjarig meisje in Fries kostuum, 1894. Ze draagt hier het kostuum dat ze twee jaar eerder, tijdens een meerdaags bezoek aan Friesland, ten geschenke had gekregen en dat was bekostigd met de giften van achtduizend Friese meisjes en vrouwen. Het kostuum bestond, volgens een beschrijving uit 1892, uit een 'jak en rok, naar Oud-Friesch model, van licht lila met fraaien weerschijn, een wit kanten boezelaar en halsdoekje van dezelfde stof. Het breed gouden oorijzer met eene gekroonde W op de knoppen is uit de werkplaats van den heer R. Feenstra. De sierlijke hoofdnaald, bestaande uit ruim 120 diamanten, stelt voor een hoorn des overvloeds, de gouden chatelaine met schaar en naaldenkoker van gedreven goud, de gouden beugel. Mej. Broersma had de kanten bovenmuts voor het oorijzer gemaakt' (foto G.B. Broersma, Leeuwarden, Nederlands Openluchtmuseum, Arnhem) (uit: Volkscultuur, een inleiding in de Nederlandse etnologie, uitg SUN / Meertens Instituut) | ||||||
|
culturele identiteit |
|
|
up |
||
