boven: De Zalm van Lugh

De Zalm van Lugh is een verticale vis met uitgestoken arm. De richting die de hand met de duidelijk opgeheven duim en wijsvinger laat zien is kennis. Op de duim draait een "windmolen" alle kanten op, alsof het wil zeggen dat kennis niet statisch is maar altijd in beweging.

Hoe zit dat?

Het beeld "De Zalm van Lugh" gaat over Lugh, de boodschapper tussen de mensen en de goden. Het is een oud-Keltisch verhaal over Lugh als leerling van een wijze. De wijze wist dat Loci, de god van de listen zichzelf had veranderd in een zalm. Als je de zalm wist te vangen en je at het achtereen volgens op dan nam je alle kennis tot je en was je de alwetende.

Lugh kreeg de opdracht om de zalm te vangen en daarna te bakken. Tijdens het bakken van de vermomde god Loci spatte vet uit de pan op de duim van Lugh. Door de pijn stak Lugh de duim in zijn mond en toen...wist hij alles. Je zou kunnen zeggen hier wordt ongelogen de waarheid uit de duim gezogen.

boven: Nomen Nescio

Het beeld refereert aan het weekend van de vuurwerkramp, zaterdag 13 mei en zondag 14 mei 2000. 'Nomen Nescio' is een opeenstapeling van drie elementen: de zuil of sokkel, een omgevallen kopje en soort kraai-achtige vogel. De drie elementen verwijzen naar de gebeurtenissen in het weekend van 13 en 14 mei. De sokkel geeft het beeld de hoogte van een volwassen mens. Het omgevallen kopje verwijst naar de zonnige zaterdag, een dag waarop veel mensen buiten zaten. Ik stel mij voor dat mensen vlak voor de ramp gezellig buiten een kopje koffie of thee dronken. De ontploffingen verstoren dit vredige tafereel. Het servies valt om. Mensen vluchten weg maar het kopje blijft omgevallen liggen. De volgende dag is de vogel op het kopje de eerste die terugkeert naar zijn woonstede. De vogel laat zien dat de natuur kort na de ramp weer bezit neemt van de plek. De tijd, het leven, gaat door. Er is geen stilstand. Ook nu is er de dag erna, met zijn eigen dynamiek.

Een gebeurtenis als de vuurwerkramp is zeer ingrijpend. Mensen worden plotseling uit hun leven van alledag gerukt. Ze moeten vluchten. Geschokt. In paniek. Ze verliezen hun grip op de dingen. Verliezen hun grip op hun eigen leven, hun zelfstandigheid.

Dat ene moment, die overgang tussen het leven van alledag en het plotseling daaruit weggerukt zijn, is ongrijpbaar en niet in woorden uit te drukken.

'Nomen Nescio'.
Ik weet de naam niet.