dag en nacht
- Enschede 2001

Het voorstel is een monument te creëren waarbij gebruiksvoorwerpen die voor de wijk belangrijk waren, worden samengevoegd tot een beeld.

De schets bestaat uit een cirkel, keien, een mand en grote klossen uit de textielindustrie. Het beeld wordt gegoten in brons. De afmetingen zijn 160 x 180 x 220 cm. Op het beeld wordt het gedicht van de dichter Willem Wilmink, de namen van de gestorvenen, de getroffen bewoners, de mensen die er werkten, de schoolkinderen en verder alle betrokken partijen die op de één of andere wijze bezig zijn met het herstellen/onderzoeken van de ramp gegraveerd. Door de namen op de huid van het brons te graveren krijgt het beeld reliëf.

Het beeld vindt zijn inspiratie in de archeologie van de plaats waar het vreselijke ongeluk is gebeurd. De vragen die ik hierbij stelde waren: Hoe is de buurt ooit tot stand gekomen? Hoe geef ik vorm aan het verdriet en het gemis? Hoe kan ik beide in een monument vorm geven? Het beeld wordt opgebouwd uit vormen die voor het ontstaan van de buurt een grote rol hebben gespeeld. Het zijn elementen uit de textielindustrie en van de straten die er naar toe leiden. De keien, de mand en de klossen vinden hun oorsprong in de textielindustrie. De voorwerpen zijn zwaar en verouderd. De keien door noeste handarbeid verkregen werden gebruikt om de straten te plaveien. De mand is één van de vele rieten manden die gevuld waren met katoenen stoffen. De wielen, de basis van het beeld, zijn enorme klossen waar stoffen op werden gewikkeld.

De cirkel in het beeld is een zonneschijf. De kern is door het alles overheersende geweld aan explosies en vuur eruit gehaald. De vorm van de 'wagen' gaat verder terug. Het beeld is gebaseerd op de zonnewagens uit de bronstijd, ca. 1000 jaar voor Chr. De wagens met de vergulde zonneschijf werden voortgetrokken door een bronzen paard. Het paard is het zielendier, dat de zon laat opkomen en weer laat verdwijnen. De doden werden met een dergelijke wagen begraven. Net als bij de zon volgde op de neergang een wederopstanding.

André Boone
Enschede 2001